Ładna książka nie znaczy dobra książka
Przepięknie wydana w 2023 roku Dorosłość
Wyznania, w ciepłej, żółtej oprawie z zachwycającymi ilustracjami Lisy
Aisato, przyciąga wzrok. Na okładce uśmiechnięta, zadowolona, dojrzała kobieta
w wieńcu uplecionym ze swoich doświadczeń i wspomnień. Zapowiadało się całkiem
nieźle, ale środek dostarczył znacznie ciemniejszych barw.
Dorosłość to 33 szkice
norweskiej aktorki, dziennikarki, producentki telewizyjnej Linn Skåber.
Powstała na podstawie wielu rozmów i spotkań i stanowi próbę wielogłosowego
uchwycenia istoty wieku średniego. Chociaż zdarzają się w niej jaśniejsze tony,
dominuje odcień smutku i melancholii oraz temat przemijania. Wielkimi krokami
zbliża się starość, bohaterowie krótkich opowiadań stają się coraz bardziej
niedołężni i dziwaczeją. W ich życiu wiele jest porażek – rozstań, rozwodów,
zdrad, poczucia bezradności. Dzieci odchodzą z domów, rozpadają się młodzieńcze
przyjaźnie, umierają rodzice, zmniejszają się możliwości. Więc chociaż wiadomo,
że ludzki los zmierza w jednym kierunku, przykro i smutno to zobaczyć i sobie
uświadomić. Zwłaszcza, że Skåber pochyla się też nad tematami
trudniejszymi – depresją, bezdzietnością, przekwitaniem czy chorobą, dając im
zdecydowanie więcej miejsca niż poczuciu spełnienia, satysfakcji czy radości.
Cała Dorosłość przesiąknięta jest melancholią i smutkiem.
Na pewno zostanie ze mną szkic Domy,
opowiadający o zapełniającej się przestrzeni, o aromatach wypełniających nasze
mieszkania, początkowo lekkich i apetycznych, ale nieuchronnie zmierzających do
zapachu stęchlizny, starości i kurzu, do zapachu grobowca. Ich mieszkańcom może
się wydawać, że wszystko jest jeszcze w porządku, że mają jeszcze dużo czasu w
życiu, „Ale mieszkanie zaczęło. Mieszkanie już zaczęło” (s. 163). Pochłaniać
swojego gospodarza i zwiastować jego koniec. Dla mnie był to najlepszy tekst w
całym tomie, ale chyba jedyny, który zapadł mi w pamięć.
Przyznam, że mocno mnie
rozczarowała ta książka. Po pierwsze dlatego, że mam wrażenie, że została
napisana tak, żeby właśnie podobała się każdemu. Poruszane w niej tematy są
zaledwie naszkicowane, zaznaczone, czasami z nadmierną emocjonalnością albo
zbyt wycyzelowanym, wyładnionym językiem. Podobną rolę mają pełnić
uzupełniające historie ilustracje cieszącej się wielką popularnością Lisy
Aisato. Artystce trzeba przyznać, że zachowuje swój charakterystyczny styl, a
jednocześnie jej ilustracje są pomysłowe, ciekawe i różnorodne. Jednak nie mogę
się oprzeć wrażeniu, że ta książka ma być przede wszystkim ładna, a jej wartość
merytoryczno-literacka stoi na drugim miejscu. Nie kupuję tej książki dla
każdego.
Moja ocena: 5/10.
Ilustracje: Lisa Aisato
Tłumaczenie: Milena Skoczko-Nakielska
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023
Liczba stron: 296
ISBN: 978-83-08-08111-2
********************************************************************************
A pretty book does not mean a
good book
Beautifully published in 2023 Beign
Grown-up, in a warm, yellow cover with stunning illustrations by Lisa
Aisato, attracts attention. On the cover, a smiling, satisfied, mature woman
wearing a wreath made of her experiences and memories. It looked quite good,
but the middle delivered much darker colors.
Being Grown-up is 33
sketches by the Norwegian actress, journalist and television producer Linn
Skåber. It was created on the basis of many conversations and meetings and is
an attempt to capture the essence of middle age in a multi-vocal manner.
Although there are lighter tones, the dominant one is of sadness and
melancholy, with the theme of transience. Old age is fast approaching, the
heroes of short stories are becoming more and more weak and weird. There are
many failures in their lives - breakups, divorces, betrayals, feelings of
helplessness. Children leave home, youthful friendships fall apart, parents
die, opportunities diminish. So although it is known that human fate is heading
in one direction, it is sad and sad to see and realize it. Especially since
Skåber also focuses on more difficult topics - depression, childlessness,
menopause or illness, giving them much more space than the sense of
fulfillment, satisfaction or joy. The entire Being Grown-up is filled
with melancholy and sadness.
The sketch entitled Homes
will definitely stay with me, telling the story of the space filling up, the
aromas filling our apartments, initially light and appetizing, but inevitably
leading to the smell of musty, old age and dust, to the smell of a tomb. Their
inhabitants may think that everything is still fine, that they still have a lot
of time in their lives, "But the apartment has started. The apartment has
already started” (p. 163). To consume its host and herald its end. For me, it
was the best text in the entire volume, but probably the only one that stuck in
my memory.
I admit that I was very
disappointed with this book. Firstly, because I have the impression that it was
written so that everyone would like it. The topics discussed are only sketched,
highlighted, sometimes with excessive emotionality or too refined and elegant
language. A similar role is played by the illustrations by the very popular
Lisa Aisato, tht complement the stories. It must be admitted that the artist
maintains her characteristic style, and at the same time her illustrations are
inventive, interesting and diverse. However, I cannot resist the impression
that this book is supposed to be, above all, pretty, and its substantive and
literary value comes second. I don't buy this book for everyone.
My rating: 5/10.
Author: Linn Skåber
Title: Being Grown-up
Illustrations: Lisa Aisato
Translation: Milena Skoczko-Nakielska
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023
Number of pages: 296
ISBN: 978-83-08-08111-2
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz