Patrick Süskind, Kontrabasista (Der Kontrabaß)

Skusiło mnie nazwisko autora uwielbianego przeze mnie Pachnidła i tak sięgnęłam po cieniutką książeczkę Kontrabasista. Okazało się, że w 1980 roku niemiecki pisarz popełnił jednoaktówkę, która w latach osiemdziesiątych cieszyła się wielkim powodzeniem na niemieckich scenach. W zasadzie oprócz oczywistej formy – monodram – utwór aż prosi się o wystawianie ze względu na muzyczny temat i licznie przywoływane utwory. Jednoczesny obiór tekstu i muzyki musi być jednocześnie najbardziej kompletnym.

Słów kilka o autorze

W zasadzie czytając krótki utwór Süskinda uświadomiłam sobie, że nie wiem nawet, czy pisarz żyje. Otóż tak. Mieszka w Niemczech i bardzo dba o swoją prywatność. Oprócz absolutnie bestsellerowego Pachnidła pisał scenariusze dla produkcji telewizyjnych, kilka opowiadań i esejów. Z ciekawostek, Pachnidło przez 9 lat utrzymywało się na liście bestsellerów magazynu Der Spiegel. Kontrabasista odniósł mniejszy sukces, choć w latach 1984-85 jednoaktowy monolog został wystawiony na niemieckich scenach około pięciuset razy.

Monolog kontrabasisty

Narrator zwraca się bezpośrednio do swojego rozmówcy, jakby odpowiadał na zadawane przez niego pytania, ale ani razu nie słychać głosu rozmówcy. Dzięki temu zabiegowi czytelnik czuje się, jakby muzyk zwracał się bezpośrednio do niego. Kontrabasista przechodzi od zachwytów nad instrumentem, jego historią i rolą w orkiestrze do nienawiści do niego. Potężne pudło jest nieporęczne, niezgrabne, górujące nad otoczeniem. Mężczyzna czuje, jakby wybór instrumentu sprowadzał na niego samego samotność i wyobcowanie. Jeśli podróżuje z kontrabasem, nikt inny go jego samochodu już się nie zmieści. W mieszkaniu, mimo maksymalnego wytłumienia ścian, sąsiedzi dzwonią z protestami, że gra za głośno. Więc instrument skazuje go na samotność.

Z muzyką w tle

Największą wartością książki jest liczba przytoczonych utworów muzycznych – jeśli czyta się ze słuchawkami na uszach, to odbiór jest pełny. Zawsze pasjonatów jakiejś dziedziny słucham z fascynacją, a tu narrator ma podobny entuzjazm. Sądzę jednak, że książka ucieszyłaby najbardziej jakiegoś muzyka dobrze rozeznanego w klasyce. Dla ignorantów takich jak ja to tylko lektura na jeden wieczór.

 

Moja ocena: 4/10

 

Patrick Suskind, Kontrabasista

Wydawnictwo Kantor Wydawniczy SAWW

Poznań 1993

Tłumaczenie: Anna Gierlińska

Liczba stron: 84

ISBN: 978-83-85066-92-6

Gatunek: monodram

__________________________________________________________________________

The name of the author of The Perfume tempted me to reach for the thin book entitled The Double Bass. It turned out that in 1980 the German writer made a one-act play, which in the 1980s was very popular on German stages. In fact, in addition to its obvious form - a monodrama - the piece asks to be staged because of the musical theme and the numerous musical references. The simultaneous intake of text and music must be the most comprehensive one at the same time.

A few words about the author

In fact, reading the short piece by Süskind I realized that I don't even know if the writer is alive. Yes, he is. He lives in Germany and cares about his privacy very much. In addition to the absolutely best-selling The Perfume, he wrote screenplays for television productions, as well as several short stories and essays. Interestingly enough, The Perfume: The Story of a Murderer remained on the Der Spiegel bestseller list for 9 years. The Double Bass was less successful, although in 1984-85 the one-act monologue was staged about five hundred times on German stages.

Double bass player's monologue

The narrator addresses his interlocutor directly as if he was answering the questions he was asked, but the interlocutor's voice is never heard. Thanks to this, the reader feels as if the musician is addressing them directly. The double bass player goes from admiring the instrument, its history and role in the orchestra to hating it. The huge box is bulky, clunky, towering over its surroundings. A man feels as if the choice of the instrument brings about loneliness and alienation. If he travels with a double bass, no one else will fit his car. In the apartment, despite the maximum soundproofing of the walls, the neighbors are calling to protest that he plays too loud. So the instrument condemns him to loneliness.

With background music

The greatest value of the book is the number of the mentioned pieces of music - if you read with headphones on, then the reception is full. I always listen to enthusiasts of a certain field with fascination, and here the narrator has similar passion. However, I think that the book would please any musician who knows the classics well most. For ignorant people like me, this is just one uneventful evening of reading.

My rating: 4/10

 

Author: Patrick Süskind

Title: The Double Bass

Publishing House: Kantor Wydawniczy SAWW

Poznań 1993

Translation: Anna Gierlińska

Number of pages: 84

ISBN: 978-83-85066-92-6

Genre: monodrama