Joyce Carol Oates, Mama odeszła (Missing Mom)

Nie sądź książki po okładce

Zarówno sentymentalna okładka, jak i wstrząsający tytuł zapowiadały dla mnie historię o traumie i radzeniu sobie z odchodzeniem jednej z najważniejszych osób w życiu – matki. Poniekąd tak jest, chociaż powieść amerykańskiej pisarki Joyce Carol Oates skupia się głównie na radzeniu sobie z byciem córką zamordowanej rodzicielki, znoszeniu wścibskich spojrzeń sąsiadów i ich chęci pomocy czy też poczucia winy. Słowem – zupełnie nie tego się spodziewałam i dość mocno się rozczarowałam.

Sensacyjna fabuła

Skoro zdradziłam clue powieści już w pierwszym akapicie, nie ma co owijać w bawełnę – matka dwóch córek, niemal 60-letnia Gwen, dusza społeczności, zostaje brutalnie zamordowana we własnym garażu, a znajduje ją młodsza z córek, Nikki Eaton, dziennikarka lokalnej gazety. Nikki prowadzi dość chaotyczny, nieuporządkowany żywot, wynajmuje mieszkanie i ma romans z żonatym mężczyzną, czekając, aż ten zostawi dla niej swoją żonę. Jej starsza siostra Clare to z kolei wcielenie rozsądku i opanowania, przykładna matka i gospodyni domowa, mająca wysokie wymagania, zawsze perfekcyjna. Niespodziewana śmierć ich matki wywróci ich światy do góry nogami i każda poradzi sobie z zaistniałą sytuacją zupełnie inaczej.

Kryminał, romans i obyczajówka w jednym

Dodatkowo do tej z lekka sensacyjnej fabuły dochodzi wątek romansowy i kryminalny (w jednym!). Mordercą okazuje się Ward Lynch, były więzień, któremu Gloria pomagała stanąć na nogi, znaleziony w zasadzie bez trudu przez policję. Do końca toczą się losy procesu, a detektyw zaangażowany w sprawę, Ross Strabane, wyjątkowo się stara dla atrakcyjnej Nikki. Warto zaznaczyć, że powieść Oates nie ma w sobie nic z kryminału, a morderca, oprócz puszczenia fabuły w ruch, nie odgrywa większej roli.

Sentymentalna papka

Muszę przyznać, że jestem na nie, i to zdecydowanie. Począwszy od zaskakującej fabuły, poprzez ckliwe zakończenie i złote myśli w stylu Paulo Coelho. Spodziewałam się czegoś znacznie cięższego, mądrzejszego, głębszego, a dostałam słabe romansidło z wątkiem kryminalnym. Jakim cudem ta książka w 2005 roku znalazła się na liście stu najważniejszych książek roku według magazynu New York Times? Rzadko mi się zdarza pozbywać przeczytanych książek, ale w tym przypadku tak właśnie będzie. Wcześniej czytałam Gwałt jej samej autorki i nie zrobił na mnie najlepszego wrażenia, ale nie znam z kolei Blondynki, która narobiła sporo hałasu w literackim świecie. Powieści z 2005 roku nie warto czytać.

Moja ocena: 5/10.

Joyce Carol Oates, Mama odeszła
Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2016
Tłumaczenie: Katarzyna Karłowska
Liczba stron: 416
ISBN: 978-83-8062-108-4

****************************************************************************

Don't judge a book by its cover

Both the sentimental cover and the moving title made me expect a story about trauma and coping with the passing of one of the most important people in life – the mother. To some extent, this is true, although the novel by the American writer Joyce Carol Oates focuses mainly on coping with being the daughter of a murdered parent, enduring the prying eyes of neighbors and their willingness to help, or the feeling of guilt. In short, it wasn’t what I expected at all and I was quite disappointed.

Sensational plot

Since I revealed the clue of the novel in the first paragraph, there is no point beating around the bush – the mother of two daughters, almost 60-year-old Gwen, the soul of the community, is brutally murdered in her own garage, and is found by the younger of the daughters, Nikki Eaton, a journalist of the local newspaper. Nikki leads a rather chaotic, disordered life, she rents an apartment and has an affair with a married man, waiting for him to leave his wife for her. Her older sister Clare, in turn, is the embodiment of reason and self-control, an exemplary mother and housewife, with high expectations and always perfect. The unexpected death of their mother will turn their worlds upside down and each of them will deal with the situation in a completely different way.

Crime, romance and social drama in one

On top of that slightly sensational plot there is a romance and a crime (in one!). The murderer turns out to be Ward Lynch, an ex-convict whom Gloria had helped to get back on his feet, found basically easily by the police. The fate of the trial seems uncertain until the end of the book, and the detective involved in the case, Ross Strabane, tries exceptionally hard for the attractive Nikki. It is worth noting that Oates's novel has nothing in it of a proper crime story (so Focus on the murderer, solving a riddle, plot revolving around the crime), and the murderer, apart from setting the plot in motion, does not play any role.

Sentimental mush

I must admit that I disliked the book strongly. Starting with the surprising plot, through the sentimental ending and golden thoughts in the style of Paulo Coelho. I expected something much heavier, smarter and deeper, but what I got was a mediocre romance novel with a murder. How did this book make it to the New York Times list of the 100 most important books of the year in 2005? I rarely get rid of books I have read, but in this case I have no intentions of keeping it. I had previously read Rape. A Love Story by the same author and it didn't make the best impression on me, but I don't know Blonde, which made a lot of noise in the literary world. The 2005 novel is not worth reading.

My rating: 5/10.

Author: Joyce Carol Oates
Title: Missing Mom
Rebis, Poznań 2016
Translation: Katarzyna Karłowska
Number of pages: 416
ISBN: 978-83-8062-108-4