Tuż po powrocie z Japonii, w ramach walki z jet lagiem, sięgnęłam po książkę, której nie dałam rady przeczytać na wyjeździe, a więc Tsugumi Banany Yoshimoto. Nie jest to pozycja nowa, bo popularna japońska autorka napisała ją już w 1989 roku, ale na polskie wydanie musieliśmy czekać do 2005 roku. Mój egzemplarz zaś prawie kolejnych 20 lat, by ktoś po niego sięgnął i się zachwycił.
O chorobie bez patosu
Banana Yoshimoto to popularna
japońska pisarka, której międzynarodowa kariera zaczęła się od błyskotliwego debiutu
Kuchnia. Wydaj się jednak, że od 2015 roku autorka nie wydała nic
nowego. Tsugumi opowiada historię przyjaźni dwóch dziewcząt, narratorki
Marii Shirakawa, oraz jej chorej sąsiadki, tytułowej Tsugumi Yamamoto. Lekarze
od wczesnego dzieciństwa nie dają dziewczynce większych szans na przeżycie, ale
ona uparcie trzyma się życia dzięki swojej niezłomnej woli i sile ducha. Stara
się nie zgrywać męczennicy, ale płata najbliższym różne złośliwe figle i stara
się żyć pełnią życia, odsuwając swoją chorobę do granic wytrzymałości
fizycznej. Dzięki temu buduje wartościowe przyjaźnie i przeżywa swoje pierwsze
większe i mniejsze miłości.
Jednak największą wartością
książki jest umiejętność Yoshimoto do łapania chwili i kreślenia nastrojów.
Maria właśnie dostała się na studia w Tokio, a jej sytuacja życiowa mocno się
poprawia. Jej ojciec uzyskał właśnie rozwód ze swoją poprzednią żoną i może w
końcu sprowadzić do siebie swoją wieloletnią partnerkę z dzieckiem. Obie
kobiety wyprowadzają się więc z małej, nadmorskiej miejscowości, gdzie matka
dziewczynki pracowała w zajeździe u swojej siostry, do Tokio. Obie też bardzo
tęsknią za senną atmosferą miasteczka, szumem morza, spokojem i najbliższymi.
Kiedy okazuje się, że w miasteczku ma powstać wielki i nowoczesny hotel,
mieszkańcy obawiają się, że ich małe biznesy nie przetrwają konkurencji, więc
ojciec Tsugumi podejmuje decyzję o przeprowadzce w góry i otworzeniu tam pensjonatu.
Po pierwszym roku studiów Maria wraca w rodzinne strony na ostatnie takie wakacje,
jest to swoisty powrót do dzieciństwa, do bezpiecznej strefy. Więcej takiej
szansy nie będzie, więc te wakacje są szczególne, melancholijne, ale stanowią
również moment przełomowy – zwłaszcza dla Marii. To zamknięcie pewnego etapu i
przygotowanie do dorosłego życia.
Powieść Yoshimoto bardzo mi się
podobała. Jej sposób opowiadania jest bardzo lekki, a wydarzenia w powieści,
choć często dramatyczne, przedstawione są niemal w pastelowych barwach. Pisarce
udało się uchwycić pewną efemeryczność, delikatność nastolatek, powlec ich opowieść
nieodpartym czarem i urokiem dzieciństwa, przemycić czytelnikowi kolory, smaki
i zapachy małego japońskiego miasteczka. To bezpieczny świat, który odchodzi do
przeszłości, a jednocześnie zawsze będzie stanowił integralną część życia
dziewczynek, podstawę ich dorosłości, nawet jeśli nie będzie do niego więcej
dostępu. To lektura skłaniająca do myślenia, ale jednocześnie zapewniająca rozrywkę
i przyjemny odpoczynek. Jak widać, czasami książka musi poczekać 20 lat na
swojego czytelnika.
Moja ocena: 9/10
Banana Yoshimoto, Tsugumi
Tłumaczenie: Gabriela Rzepecka
Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2005
Liczba stron: 152
ISBN: 978-83-06-02947-X
****************************************************************************
Shortly after returning from
Japan, as part of the fight against jet lag, I reached for a book that I didn't
manage to read during my trip, Tsugumi by Banana Yoshimoto. This is not
a new title, because the popular Japanese author wrote it in 1989, but we had
to wait until 2005 for the Polish edition. My copy had to wait for almost 20
years for me to reach for it and admire it.
About the disease without
pathos
Banana Yoshimoto international
career began with her brilliant debut Kitchen. However, it seems that
the author has not published anything new since 2015. Tsugumi tells the
story of the friendship of two girls, the narrator Maria Shirakawa, and her
sick neighbor, the titular Tsugumi Yamamoto. Doctors from early childhood do
not give the girl much chance of survival, but she stubbornly clings to life
thanks to her indomitable will and strength of spirit. She tries not to play a
martyr, playing various malicious tricks on her loved ones instead, and tries
to live her life to the fullest, pushing her illness to the limits of her
physical endurance. Thanks to this, she builds valuable friendships and
experiences her first, teenage infatuations.
However, the greatest value of
the book is Yoshimoto's ability to capture the moment and create moods. Maria
has just gotten into college in Tokyo, and her living situation is improving
significantly. Her father has just obtained a divorce from his previous wife
and he can finally bring his long-term partner and their child back to live
with him. So both women move from the small seaside town, where the girl's
mother worked at her sister's inn, to Tokyo. They both miss the sleepy
atmosphere of the town, the sound of the sea, peace and their loved ones. When
it turns out that a large and modern hotel is to be built in the town, the
residents are afraid that their small businesses will not survive the
competition, so Tsugumi's father decides to move to the mountains and open a
guesthouse there. After the first year of studies, Maria returns to her
hometown for the last such vacation, it is a kind of return to childhood, to a
safe zone. There will be no such chance again, so this holiday is special,
melancholic, but it is also a breakthrough moment - especially for Maria. It is
the closing of a certain stage and preparation for adult life.
I really liked Yoshimoto's novel.
Her way of telling is very light, and the events in the novel, although often
dramatic, are presented in almost pastel colors. The writer managed to capture
a certain ephemerality and delicacy of teenagers, cover their story with the
irresistible charm of childhood, and convey to the reader the colors, tastes
and smells of a small Japanese town. It is a safe world that is becoming a
thing of the past, but at the same time it will always be an integral part of
girls' lives, the basis of their adulthood, even if they no longer have access
to it. It is a thought-provoking read, but at the same time providing
entertainment and pleasant relaxation. As you can see, sometimes a book has to
wait 20 years for its reader.
My rating: 9/10
Title: Tsugumi
Translation: Gabriela Rzepecka
Publishing House: Państwowy Instytut Wydawniczy, Warsaw 2005
Number of pages: 152
ISBN: 978-83-06-02947-X
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz