Trafiłem na ślepy trop
To, że uwielbiam
książki Horsta, wiadomo już od dawna i jasno widać po moim blogu. Nie czytam
ich chronologiczne, a jak mi w ręce wpadną, więc odkrywam różne kawałki
historii Williama Wistinga i jego córki Line przypadkowo. Wiedziałam na
przykład, że Line ma córeczkę, ale nie znałam dramatycznych okoliczności jej
pojawienia się na świecie. Ten wątek znajdziecie w Ślepym tropie.
Line jest w zaawansowanej
ciąży i zaprzyjaźnia z Sofie Lund, matką wychowującą samotnie córeczkę Maję.
Sofie akurat przeprowadziła się do domu po swoim dziadku Franku Mandzie, który
w piwnicy kryje tajemniczy, zamknięty sejf. Kiedy dziewczyna zleciła w końcu
jego otwarcie, w środku znalazła sporą ilość pieniędzy, dokumenty i nagrania
obciążające wspólników jej dziadka, morderców i kryminalistów, oraz broń, która
była narzędziem zbrodni. Nieświadoma
niczego Sofie oddaje broń Line, a ta z kolei swojemu ojcu, by została
zniszczona przez policję. Jednak badania balistyczne dowodzą, że została z niej
zabita Elise Kittelsen w sylwestrowy wieczór. Wisting wyczuwa, że są pewnie
niezgodności w policyjnym śledztwie dotyczącym Zabójstwa Noworocznego, ale
przyjdzie mu podważyć pracę i szacunek społeczny do jednostki, w której
pracuje. Zabójca został złapany po 14 minutach od oddania strzału, jak
podkreślała policja, i był nim Dan Roger Brodin, młody narkoman. Jednocześnie
toczy się śledztwo dotyczące zaginięcia taksówkarza Jensa Hummela, a przełomem
w sprawie, która ciągnęła się już pół roku, było odnalezienie taksówki ukrytej
w wynajmowanej stodole, a potem połączenie dwóch morderstw – obu dokonano z tej
samej broni. Jak się można domyślić, Wistning znajduje brakujące ogniwo, a
akcja, po początkowym przestoju w śledztwie, niesamowicie się zagęszcza.
W Ślepym tropie
Horst mistrzowsko łączy piękny wątek prywatny – oczewkiwanie na wnuka i troskę
o córkę ze źle zdiagnozowanym śledztwem i koniecznością publicznego prania
brudów. Dwa momenty kulminacyjne splatają się i rozwiązują w tym samym czasie.
Jednocześnie całe śledztwo jest nakreślone przez pisarza niesamowicie
dokładnie, z dbałością o realizm szczegółów, z możliwością zajrzenia w
policyjne procedury i paragrafy. W moich oczach to jak do tej pory najlepsza
książka autora z tych dotychczas przeczytanych, idealnie wyważona pomiędzy
ciepłym i dynamicznym życiem rodzinnym, a dramatycznym życiem zawodowym.
Powiem szczerze, że
Horst osiągnął wyżyny swojego kunsztu, a powieść jest tak napisana, że trzyma w
napięciu do samego końca. W zasadzie powinno być do niej dołączone ostrzeżenie,
że kiedy czyta się tę książkę, nie można myśleć o niczym innym. Kiedy się jej
nie czyta, a jeszcze się jej nie skończyło, również. Nawet teraz, doczytując
kluczowe rozdziały książki do rzetelnej receznji, czuję ciarki na plecach. Polecam!
Wydawnictwo Smak słowa, Sopot 2016
Tłumaczenie: Karolina Drozdowska
Liczba stron: 414
ISBN: 978-83-64846-48-9
I found a blind lead
The fact that I love Horst's books has been known for a long time and it is clearly visible on my blog. I don't read them chronologically, and if I get my hands on them, I discover various pieces of the story of William Wisting and his daughter Line by accident. For example, I knew that Line had a daughter, but I did not know the dramatic circumstances of her appearance in the world. You can find this thread in Ordeal.
Line is heavily pregnant and befriends Sofie Lund, a mother who single-handedly raises her baby girl, Maja. Sofie has just moved into the house of her deceased grandfather Frank Mund. In the house’s cellar there is a locked safe. When the girl finally commissioned it to open, she found a large amount of money inside, documents and recordings against her grandfather's accomplices, murderers and criminals, and a revolver that was the murder weapon. Unaware of anything, Sofie gives the gun to Line, who in turn handles it to her father to be destroyed by the police. However, ballistics studies show that Elise Kittelsen was killed from this very gun on New Year's Eve. Wisting senses that there are some inconsistencies in the police investigation into the New Year’s Killing, and ends up undermining police work and social respect for the force he works in. The killer was caught 14 minutes after the shot was fired, police said, and it was supposed to be Dan Roger Brodin, a young drug addict. At the same time, there is an investigation into the disappearance of a taxi driver Jens Hummel, and a breakthrough in the case, which has already lasted for six months, was the finding of a taxi hidden in a rented barn, and then the merger of two murders – same murder weapon. As you can guess, Wistning finds the missing link, and the action, after the initial downtime in the investigation, becomes incredibly thick.
In Ordeal, Horst masterfully combines a beautiful private thread - waiting for a grandchild and caring for his daughter with a misdiagnosed investigation and the need to wash the dirt in public. The two climaxes intertwine and resolve simultaneously. At the same time, the entire investigation is outlined by the writer with great precision, attention to the realism of details, and possibility of looking into police procedures and paragraphs. In my eyes, this is the author's best book from the ones I’ve read so far, perfectly balanced between a warm and dynamic family life and a dramatic profession.
Honestly, Horst has reached the heights of his artistry, and the novel is written in such a way that it keeps you in suspense until the very end. In fact, I should even enclose a warning that while reading this book, you can’t think of anything else. When you don't read it, and you haven’t finished it yet, either. Even now, reading the key chapters to prepare this book review, I feel shivers down my spine. I recommend it strongly!
Author: Jørn Lier Horst
Title: Ordeal
Publishing House: Smak słowa, Sopot 2016
Translation: Karolina Drozdowska
Number of pages: 414
ISBN: 978-83-64846-48-9
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz