wtorek, 26 kwietnia 2022

Katie Kitamura, Rozstanie (A Separation)

Między dwojgiem ludzi zawsze będzie miejsce na porażki wyobraźni

Sama nie wiem, jak trafiłam na tę książkę. Ktoś ją gdzieś wzmiankował, odwołał się do niej, ja to odwołanie zapisałam, i oto jest. Amerykańska pisarka o japońskich korzeniach, nota bene żona Hariego Kunzru, również pisarza, dziennikarka i krytyczka literacka, współpracująca z Guardianem czy New York Times Book Review. Rozstanie to jej czwarta powieść i jest... cóż, nie tym, czego się spodziewałam.

Narratorka powieści, która, co ciekawe, nie ma swojego imienia, rozstaje się ze swoim mężem, Christopherem. Małżeństwo ulega powolnemu rozkładowi, małżonkowie mieszkają osobno, aż w końcu bohaterka obiecuje swojemu nowemu partnerowi, że zyska papiery rozwodowe. Mniej więcej w tym samym czasie zaniepokojona matka Christophera dzwoni do niej, żeby powiedzieć, że nie ma kontaktu ze swoim synem i wie, że wyjechał on do Grecji skończyć pisać swoją powieść o żałobie. Dlatego kobieta leci w jego ślady i dociera do hotelu, w którym się zatrzymał. Na miejscu okazuje się, że zniknął i jego powrót jest oczekiwany. Kobieta spędza zatem kilka dni w spalonej słońcem i nękanej przez pożary krainie. Kiedy zamierza wrócić do domu, okazuje się, że znaleziono ciało jej męża, który przypuszczalnie zginął od ciosu w głowę podczas rabunku. Czy stało za tym coś jeszcze? Czy Christopher wdał się w kolejny romans, a zazdrosny partner nie wytrzymał? Nidy się nie dowiemy. Jednak spóźniona żałoba za prawie ex-mężem zaczyna zjadać bohaterkę i wpływać na jej nowe życie.

Kochać i nie wiedzieć, czy jest się kochaną

Rozstanie to dla mnie przede wszystkim powieść o żałobie i stracie. Bezdzietny związek powoli wygasa, a jednak okazuje się, że kobieta mocno przeżywa śmierć swojego męża. Wizyta u zawodowych greckich płaczek nie jest tu przypadkowa, choc miała miejsce, zanim kobieta dowiedziała się o śmiercu Christophera. Smutek płaczki jest wyuczony i na zawołanie, a jednak zawodząc, kobieta odnosi się do swoich uczuć i doświadczenia, wspomina swoich zmarłych bliskich, i to nadaje jej płaczowi autentyzmu. Postawa narratorki po śmierci męża jest podobna – ponieważ nie wie, jak powiedzieć rodzicom swojego męża, że się z nim rozstała, udaje rozpacz, a z czasem staje się ona dla niej autentyczna. Paradoksalnie jej związek z nowym partnerem cierpi po śmierci jej męża, kiedy nie ma już przeszkód, by para mogła się pobrać. Otwarte zakończenie może sugerować, że para się rozstanie. Bohaterka jest teraz bowiem wdową, z obowiązkiem żałoby, który sama sobie narzuciła, mocniej związaną z rodzicami swojego męża, niż za jego życia.

Książka Kitamury była dla mnie w pewien sposób urzekająca. Powolna, spokojna narracja bez gwałtownych zwrotów akcji, opowiadana z ogromnym dystansem, w dusznym greckim klimacie, wciągała mnie bardziej niż niejeden thriller. Natura dookoła bohaterki sugeruje pewną beznadzieję, niemoc, pułapkę. W wywiadzie na Youtube Kitamura powiedziała, że ta opustoszała część Greecji, Mani, w której dzieje się akcja, to tak naprawdę teren psychologiczny. Ona sama podczas swojego wyjazdu do Mani przygotowaywała się psychicznie na śmierć swojego ojca.[1] Sama autorka opowiada o książce z niesamowitym spokojem, przyznaje, że nie wie, kto zabił Christophera, ani jak ma na imię jej narratorka. Jej spokój mnie fascynuje. Z pewnością będę sięgać po kolejne powieści Kitamury.


Moja ocena: 7/10


Katie Kitamura, Rozstanie
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2018
Tłumaczenie: Maciej Świerkocki
Liczba stron: 288
ISBN: 978-83-08-06551-8

 


There will always be room for the failure of imagination between two people

I don't know how I found out about this book. Someone mentioned it somewhere, referred to it, I wrote it down, and here it is. Katie Kitamura is an American writer of Japanese roots, nota bene the wife of Hari Kunzru, also a writer, journalist and literary critic, collaborating with the Guardian and the New York Times Book Review. A Separation is her fourth novel and is ... well, not what I expected.

The narrator of the novel, which, interestingly enough, does not have a name, separates from her husband, Christopher. The marriage slowly breaks down, the spouses live apart, until the heroine finally promises her new partner that she will get divorce papers. At about the same time Christopher's concerned mother calls her to say that she has no contact with her son and knows that he has gone to Greece to finish writing his novel about mourning. Therefore, the woman follows in his footsteps and reaches the hotel where he is staying. On the spot, it turns out that he has disappeared and his return is expected. Therefore, the woman spends several days in a land scorched by the sun and plagued by fires. When she decides to finally go home, it turns out that the body of her husband has been found, and he  is believed to have died from a blow to the head during the robbery. Was there anything else behind it? Did Christopher get into another affair and the jealous partner couldn't stand it? We will never find out. However, belated mourning for her almost ex-husband begins to eat up the heroine and affect her new life.

To love and not know if you are loved

For me, A Separation is a novel about mourning and loss. The childless relationship is slowly dying out, but it turns out that the woman is deeply affected by her husband's death. The visit to the professional Greek mourners is not accidental here, although it took place before the woman found out about Christopher's death. The grief of a professional mourner is learned and summoned on demand, and yet when she wails, the woman refers to her feelings and experience, remembers her deceased loved ones, and this gives her crying authenticity. The storyteller's attitude after her husband's death is similar - because she does not know how to tell her husband's parents that they had broken up, she feigns despair, and over time it becomes authentic for her. Paradoxically, her relationship with her new partner suffers after her husband's death, when there are no longer any obstacles for the couple to get married. An open ending may suggest that the couple might break up. The heroine is now a widow, with the obligation of mourning which she has imposed on herself, more closely related to her husband's parents than during his lifetime.

Kitamura's book was somewhat captivating to me. The slow, calm narrative without sudden plot twists, told with great distance, in a stuffy Greek atmosphere, drew me more than many thrillers. The nature around the heroine suggests a certain hopelessness, powerlessness, trap. In an interview on Youtube, Kitamura said that this deserted part of Greece, Mani, where the action takes place, is actually a psychological ground. During her trip to Mani, she herself prepared herself mentally for the death of her father[2]. The author herself talks about the book with incredible calm, admits that she does not know who killed Christopher or the name of her narrator. I am fascinated by her calmness. I will certainly reach for the next novels by Katie Kitamura.



My rating: 7/10



Author: Katie Kitamura
Title: A Separation
Publishing House: Wydawnictwo Literackie, Krakow 2018
Translation: Maciej Świerkocki
Number of pages: 288
ISBN: 978-83-08-06551-8

Autor: o
Etykiety: , , , , , , , , , ,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)