Remigiusz Mróz, Osiedle RZNiW

„Osiedle RZNiW. Mekka tych, których nie stać było na to, by naprawdę żyć. Azyl dla tych, których ściągały realia.” A przy okazji – moja pierwsza książka Remigiusza Mroza. Doznania z lektury?

Mocne pierwsze zdanie, od razu przykuwa uwagę i zapowiada intensywne doznania literackie. Zaskakujące i niespodziewane zakończenie, nie wpadłabym na takie rozwiązanie tej zagadki. Pomiędzy sporo akcji, choć główny wątek – zaginięcie licealnej koleżanki dwójki głównych bohaterów, Izy Mikulskiej, jest mocno przegięty i może przez to średnio wiarygodny. Po kolei.

Narratorem powieści jest nastoletni Deso, czyli Dariusz Sodkiewicz. Po samobójczej śmierci jego matki i przy braku ojca wychowuje go ukochana babcia, a w domu – delikatnie mówiąc – się nie przelewa. Chłopak handluje narkotykami, zna paru gangusów i generalnie rządzi na dzielni. Pewnej nocy dostaje tajemniczego smsa, jak się potem okazuje, od Izy Mikulskiej, koleżanki z klasy, która tego wieczora zaginęła. Najlepszą koleżanką Izy jest Wiktoria Żabska, zwana Żabą. Wiktoria to wzorowa uczennica, spełniająca oczekiwania rodziców grzeczna córka, dojrzewająca nastolatka. Z Desem, w którym się podkochuje od dana, połączy ją chęć odnalezienia Izy. Deso broni się w ten sposób przed podejrzeniami policji o bycie zamieszanym w sprawę. Zaczyna się więc ich prywatne śledztwo, w którym pojawią się duże pieniądze, narkotyki, skorumpowana policja, bezduszny ojciec, brutalny seks i wiele trupów. A w tle rodzące się uczucie.

Fabuła toczy się więc wartko, choć jak wspomniałam, jeśli któryś z elementów aż razi nieprawdopodobnym okrucieństwem, to powieść trochę traci na wiarygodności. Narracja biegnie jak fabuła, język powieści jest mocno wulgarny, co akurat jest mocno wiarygodne. Dodatkowym elementem na plus jest warstwa muzyczna – Deso jest fanem hip-hopu i w książce jest tej muzyki bardzo dużo. Nawet Żaba zaczyna się w tym temacie edukować, żeby mieć punkt styczny z Darkiem. Książkę otwiera zresztą kilka cytatów z klasyków gatunku, a na jej końcu znajdziemy całą playlistę chłopaka. Nie moje klimaty, ale sprawiają, że Deso jest kompletny, wiarygodny.

Podsumowując – mimo kilku fabularnych niedociągnięć bawiłam się setnie, a książkę wciągnęłam w zaledwie dwa dni. Dla rozrywki i odpoczynku wolę czytać kryminały niż jakiekolwiek inne książki, bo to „aktywny” wypoczynek – jako czytelnik zawsze usiłuję rozwiązać zagadkę sama. Tu byłam bez szans, a swoją pierwszą książkę autora kończyłam z myślą „a więc to jest ta Chyłka!”. Z ciekawością sięgnę po inne pozycje pisarza. Jest z czego wybierać.

 

Moja ocena: 6/10

 

Remigiusz Mróz, Osiedle RZNiW
Wydawnictwo Czwarta Strona, Poznań 2020
Liczba stron: 400
ISBN: 978-83-66553-79-8

_________________________________________________________________________

"The RZNiW housing estate. A Mecca for those who couldn't really afford to live. An asylum for those who are drawn by realities. " And by the way - my first book by Remgiusz Mróz. My reading experience?

A strong first sentence immediately attracts attention and announces an intense literary experience. A surprising and unexpected ending, I would not have thought of such a solution to this puzzle. In between a lot of action, although the main plot - the disappearance of a high school friend of the two main characters, Iza Mikulska, is too obscure and perhaps not very credible. But let’s start from the beginning.

The novel is narrated by teenage Deso, that is Dariusz Sodkiewicz. After his mother's suicide and in the absence of his father, he is brought up by his beloved grandmother, and the household - to put it mildly – is not very prosperous. The boy deals drugs, knows a few bad guys, and generally runs his neighbourhood. One night, he receives a mysterious text message, as it later comes out - from Iza Mikulska, a classmate who went missing that evening. Iza's best friend is Wiktoria Żabska, known as Żaba. Wiktoria is an exemplary schoolgirl, a good daughter who meets the expectations of her parents, a maturing teenager. The desire to find Iza connects her with Deso, and she also has a crush for him. Deso is defending himself against the police suspicion of his involvement in the case. And so their private investigation begins, in which there will be a lot of money, drugs, corrupt police, a soulless father, a lot of brutal sex and many dead bodies. And a growing feeling in the background.

The plot unfolds rapidly, although particularly cruel elements deprive it of some credibility. On the other hand, very vulgar language increases the book’s reliability. What is unique for this book is the portrait of a PRL housing estate and its hip-hop sub-culture. There are many references to Polish hip-hop music scene from the beginning of the 2000s. Even Żaba begins to educate herself on this subject in order to have a conversational advantage over Darek. The book opens with a few quotes from the classics of the genre, and at the end you will find the whole Deso's playlist. Not my vibes, but they make the main character complete, credible.

To sum up - despite some shortcomings in the story, I had a ton of fun, and I read the book in just two days. For entertainment and relaxation, I prefer to read crime novels than any other books, because it is an "active" rest - as a reader I always try to solve the mystery by myself. Here I was without a chance, and I finished my first book by the author with the thought "so this is the famous prosecutor Chyłka!" (Remigiusz Mróz i san author of more than 25 books and in one of his universums the lady prosecutor plays a major role, there is also a TV series depicting her). I will definately reach for other writer's positions with curiosity, however not return to this one. 

 

My rating: 6/10

 

Author: Remigiusz Mróz
Title: The RZNiW Housing Estate
Publishing House: Czwarta Strona, Poznań 2020
Number of pages: 400
ISBN: 978-83-66553-79-8

Magda Knedler, Nikt ci nie uwierzy

 

 Gdyby książki oceniać tylko po szybkości ich czytania, mielibyśmy tegorocznego zwycięzcę. Wczoraj zaczęłam czytać dość opasłą, 380-stronicową powieść Magdy Knedler Nikt ci nie uwierzy, a nad ranem byłam już po lekturze. Chociaż przyznam szczerze, że pewnie sama nigdy bym jej nie kupiła – okładka sugerowała jakieś tandetne romansidło. Szkoda, że nie ma na niej zdjęcia z opowiadaniej historii, opartej na faktach. Ku mojemu zaskoczeniu (to moje pierwsze spotkanie z autorką), książka mnie wciągnęła i zamierzam kupić kolejne powieści Knedler.

Dramat oczami nastolatek

Powieść napisana jest na zasadzie wymienianych ze sobą listów czy wpisów do pamiętnika. Autorką jednych jest Dorothea Rohrbeck, 16-letnia dziedziczka majątku w Lähn, drugą Ursula Schade, 13-letnia córka pani Schade i siostra Irmgard. Matki obu dziewcząt były siostrami, jednak pani Rohrbeck umiera kilka miesięcy po porodzie, zostawiając swoją malutką córeczkę pod opieką kochającego ojca i opiekunki, panny Berthy Zahn. Kiedy dziewczynka ma 9 lat, uczucie ojca i guwernantki stabilizuje się, ale para nie zdąży się pobrać – pan Wilhelm Rohrbeck umiera w szpitalu. Panna Zahn zostaje więc na swojej dawnej pozycji, bez praw do majątku.

Również ojciec sióstr umiera, a matka, nie chcąc i nie potrafiąc żyć samotnie, wychodzi za Petera Grupena, 13 lat od siebie młodszego inwalidę wojennego. To, co mogło być sielanką, szybko zamienia się w koszmar. Małżeństwo okazuje się nieudane, a Peter, mimo braku ręki, okazuje się być niepoprawnym kobieciarzem i uwodzicielem, który zdradza swoją żonę z kim popadnie. Sypia ze służącymi, z guwernantką swoich przybranych córek, ale również – o zgrozo – rozpoczyna molestowanie starszej dziewczynki, a potem regularnie ją gwałci. Piekło przerywa kiła u 12-latki, a wtedy dobry tatuś dobiera się do młodszej siostry.

Tą wiedzę czytelnik ma od samego początku, jako że książka stanowi autorską rekonstrukcję wydarzeń, które miały miejsce we Wleniu (wtedy Lähn) w 1921 roku, kiedy to Peter Gruppen zastrzelił Dorotheę Rohrbeck i Ursulę Schade. Czytelnik więc na samym początku zostaje wyposażony w wiedzę o makabrycznych wydarzeniach, a wraz z biegiem książki może się lepiej przyjrzeć mechanizmom do nich prowadzącym. Uzależnieniu ofiar od swojego prześladowncy i niemożności ucieczki.

Co ciekawe, zdrodniarzy w książce jest co najmniej dwóch. Pierwszym jest oczywiście pedofil i uwodziciel Grupen, ale drugą mroczną postacią jest babka dziewcząt, Agnes Eckert. Starsza kobieta spiskowała z Peterem i zamykała oczy na wszystkie jego występki. Musiała wiedzieć, co mąż jej córki wyrabia z Ursulą, ale dla niej to dziecko było winne. W dodatku pani Eckert wychowywała swoje wnuczki bardzo surowo, stosowała kary fizyczne za najdrobniejsze nawet przewinienie, uczyła dziewczynki posłuszeństwa, szacunku i ślepego podążania za mężczyznami. Za swoje zbrodnie nigdy nie została skazana, ale najmłodszą wnuczkę jej odebrano.

Mężczyźni rządzą światem, a kobiety powinny być im posłuszne

Początkiem i osią dramatu jest małżeństwo pani Schade z Grupenem oraz brak otwartej komunikacji pomiędzy członkiniami rodziny. Córka nie idzie do matki, by opowiedzieć o swoim dramacie, zresztą podejrzewa, że matka się wszytskiego domyśla, ale pozostaje bierna. Ursula czasami pyta młodszą siostrę Irmę, czy Zmora już zaczęła ją odwiedzać, ale jej zapytanie jest tak metaforyczne, że nikt nie wie, o co jej chodzi. Również gdy Ursula opowiada o Zmorze Dorothei, a później ta przyłapuje młodszą kuzynkę w ogrodzie na oglądaniu swoich narządów intymnych (rzecz w tamtym czasie nie do pomyślenia), panna Rohrbeck nie domyśla się strasznej prawdy. Ursula właśnie zaraziła się kiłą i cierpi na bolesne wrzody.

Milczenia w rodzinie jest więcej – starsza córka nie mówi matce, że to jej mąż chowa przed nią przedmioty, a potem je przynosi mówiąc, że leżały dokładnie tam, gdzie ich szukała. W ten sposób chce wpędzić swoją żonę w szaleństwo. Kobieta czuje zaciskające się pęta i próbuje uciec, ale jej ciało kilka miesięcy później zostaje znalesione w kanale. Ona również jest ofiarą Grupena.

Snute post-mortem wspomnienia obu nastolatek, uzupełniające się, pokazują, że dziewczęta nie rozmawiały otwarcie ze sobą i każda z nich cierpiała w samotności. Dorothea była w lepszej sytuacji, o miała pannę Beck, która ją wspierała i chroniła. Ursula była całkowicie sama – matki nie obchodziła jej dramatyczna sytuacja, a babka uważała ją za lafiryndę.

W pewnej mierze pozwala na to również społeczeństwo. Lekarz, do którego Grupen zaprowadził swoją podopieczną, bardzo szybko rozpoznał objawy choroby i skojarzył ją z przypadłością swojego przyjaciela. Jednak kochający tatuś mówi, że jego przybrana córka jest ladacznicą podciągającą spódnicę do góry w każdej stodole, tak samo niewyżytą jak jej matka. A Ursula milczy. Nikt ci nie uwierzy.

Czytelnik pełnym zgrozy podglądaczem

Książka jest bardzo dobrze napisana, wciąga od pierwszej strony i znakomicie nakreśla warunki życia tuż przed I wojną światową i zmiany, które zaszły po przegranej Niemiec (z tej perspektywy lepiej można zrozumieć działania Lorda Darlingtona z Okruchów dnia Ishiguro, który walczył o poprawę sytuacji ludności niemieckiej, bardzo trudnej po wprowadzonych sankcjach). Ludzie ciepią głód, wiele owdowiałych kobiet rozprzedaje swoje dobra, a nierzadko i ciało, dosłownie za garść mąki czy kilka jajek. Dorothea jest w ciężkiej sytuacji, gdyż zarządca majątku nie zwiększa jej miesięcznych wypłat, a ceny rosną drastycznie. W ten właśnie sposób Grupen zamyka ją w potrzasku – nawiązuje kontakt z zarządcą, oskarża kobiety o nieumiejętne gospodarowanie pieniędzmi, i jeszcze mocniej je od siebie uzależnia. Ich zdanie sprowadzane jest do poglądów historyczek i niezaradnych, efemerycznych, pustogłowych istotek, które nie potrafią sobie poradzić. Słowo mężczyzny przeciwko słowu kobiety zawsze miało przewagę. Nikt ci nie uwierzy.

Osobiście czułam się mocno niekomfortowo w roli bezradnego czytelnika, który ze zgrozą odkrywa kolejne kręgi piekła. Zwłaszcza, że byłam czytelnikiem świadomym, od pierwszej strony poinformowanym o tym, co ma się wydarzyć. Czułam się trochę jak perwersyjny podglądacz, który gorączkowo zastanawia się, czy jest coś, co można zrobić, by temu wszystkiemu zapobiec. Choć przecież wiadomo, że nie.

Nieznane oblicze Dolnego Śląska

Jako Dolnoślązaczce bardzo podoba mi się, że Knedler podjęła trud zbadania zbrodni sprzed dokładnie stu lat i przybliża zapomniany dramat szerszej widowni. Wzmiana o zbrodni znajduje się nawet na Wikipedii przy histori barokowego pałacu we Wleniu (gdzie obecnie można nocować), ale autorka przekopała się przez wiele numerów Posłańca Karkonoszy (Der Bote aus dem Riesengebirge), dziennika, który wnikliwie opisywał przebieg procesu i skazania Petera Grupena. W powieści pojawia się również Hirschberg (Jelenia Góra), Hamburg czy też powojenny Berlin. Realia życia nakreślone są z dużą ilością szczegółów, realistycznie – czytelnik szybko uświadamia sobie trudną sytuację kobiet. Knedler przedstawia szczegółowy obraz epoki, powieść jest realistyczna i osadzona w dobrze znanym nam terenie.

Podsumowując, to zaskakująco dobra lektura. Przede wszytskim, w mroczny sposób wciągająca, pisana z perspektywy osamotnionych ofiar. Łatwo jest wyobrazić sobie poczucie wyobcowania i osaczenia obu nastolatek, zobaczyć dramatyczną, ale przegraną przez nie walkę. Sądzę, że Knedler bardzo dobrze oddała realia epoki, pokazując szersze tło społeczno-historyczne. Tak jak większość książek, ta prowadzi do kolejnej, często przytaczanej w toku fabuły. Molestowana Ursula szuka schronienia w – o ironio – Baśniach braci Grimm. Szuka narzędzi do nazwania swoich potwornych doświadczeń i te słynące z okrucieństwa opowieści są dla niej schronieniem. Do tej lektury boję się sięgnąć.

 

Moja ocena: 8/10.

 

Magda Knedler, Nikt ci nie uwierzy

Wydawnictwo Mando

Kraków 2021

Liczba stron: 384

ISBN: 978-83-277-1854-9

Gatunek: powieść obyczajowa

 

If we judged books only by the speed of reading them, we would have this year's winner. Yesterday I started reading a rather bloated, 380-page novel Nobody Will Believe You by Magda Knedler and in the morning I was done. Although I must admit that I would probably never buy it myself - the cover suggested some cheesy romance. It is a pity there is no photo of the characters or location the story was based on. To my surprise (this is my first meeting with the author), I got hooked on the book and I'm going to buy more novels by Knedler.

The drama through the eyes of teenagers

The novel is written on the basis of exchanged letters or diary entries. The author of one is Dorothea Rohrbeck, a 16-year-old heiress of the Lähn estate, the other – Ursula Schade, a 13-year-old daughter of Mrs. Schade and sister of Irmgard. The mothers of both girls were sisters, but Mrs. Rohrbeck dies a few months after giving birth, leaving her little daughter in the care of her loving father and carer, Miss Bertha Zahn. When the girl is 9 years old, the feelings of the father and the governess stabilize, but the couple will not be married in time - Mr. Wilhelm Rohrbeck dies in the hospital. Miss Zahn therefore remains in her former position, without rights to the property.

The father of the sisters also dies, and the mother, unwilling and unable to live alone, marries Peter Grupen, a war invalid 13 years her junior. What could have been an idyllic quickly turns into a nightmare. The marriage turns out to be unsuccessful, and Peter, despite the lack of a hand, turns out to be an incorrigible womanizer and seducer who cheats on his wife with whomever he can. He romanizes with the servants, with the governess of his foster daughters, but also - horror of horrors - starts molesting the older girl and then regularly rapes her. Hell is interrupted by syphilis developed by the 12-year-old girl, and then the good daddy turns to the younger sister.

The reader has this knowledge from the very beginning, as the book is an authorial reconstruction of the events that took place in Wleń (then Lähn) in 1921, when Peter Gruppen shot Dorothea Rohrbeck and Ursula Schade. The reader, therefore, at the very beginning is equipped with knowledge about macabre events, and as the book progresses, he may get a better look at the mechanisms leading to them, namely the victims' dependence on their persecutor and inability to escape.

Interestingly, there are at least two wrongdoers in the book. The first one is obviously the pedophile and seducer Grupen, but the second dark character is the girls' grandmother, Agnes Eckert. The elderly woman conspired with Peter and closed her eyes to all his misdeeds. She must have known what her daughter's husband was doing with Ursula, but she blamed the child for all of the adult’s actions. In addition, Mrs. Eckert raised her granddaughters very strictly, applied physical punishment for even the smallest offense, taught girls to obey, respect and follow men blindly. She was never convicted for her crimes, but at least the youngest granddaughter was taken away from her.

Men rule the world and women should obey them

The beginning and the axis of the drama is the marriage of Mrs. Schade with Grupen and the lack of open communication between female family members. The daughter does not go to her mother to tell about what happens to her, she suspects that her mother already knows everything, but remains passive. Ursula sometimes asks her little sister Irma if the Monster has already started visiting her, but her query is so metaphorical that no one knows what she is talking about. Also, when Ursula talks about the Monster to Dorothea, and soon afterwards the latter catches her younger cousin in the garden inspecting her sexual organs (unthinkable at the time), Miss Rohrbeck does not guess the terrible truth. Ursula has just contracted syphilis and is suffering from painful ulcers.

There is more silence in the family - the older daughter does not tell her mother that her husband is hiding objects from her, and then brings them back, saying that they were exactly where she was looking for them. This is how he wants to drive his wife crazy. The woman feels the fetters tightening and tries to escape, but her body is found in the sewer a few months later. She, too, is a victim of Grupen.

The complementary post-mortem memories of the two teenagers show that the girls did not speak openly to each other and that each of them suffered in loneliness. Dorothea was better off to have a Miss Beck to support and protect her. Ursula was completely alone - her mother did not care about the dramatic situation and her grandmother thought she was the one to blame.

To some extent, society also allows it. The doctor, whom Grupen took his daughter to, very quickly recognized the symptoms of the disease and associated it with the condition of his friend. However, the loving daddy says his step-daughter is a slut who pulls her skirt up in every barn for everyone willing, just as needy as her mother. And Ursula is silent. Nobody will believe you.

The reader as a horrified spectator

The book is very well written, it draws you from the first page and perfectly describes the living conditions just before World War I and the changes that took place after the defeat of Germany (from this perspective, you can better understand the actions of Lord Darlington of Ishiguro's The Remains of the Day, who fought to improve the situation of the German population, very difficult after the introduced sanctions). People are hungry, many widowed women sell their goods, and often their body, literally for a handful of flour or a few eggs. Dorothea is in a difficult position because the estate manager does not increase her monthly payments and the prices are soaring. This is how Grupen traps her - makes contact with the manager, accuses women of mismanaging money, and makes them even more dependent on himself. Their opinion is reduced to the views of helpless, ephemeral, empty-headed creatures who cannot cope. The man's word against the woman's word always had the upper hand. Nobody will believe you.

Personally, I felt very uncomfortable in the role of a helpless reader who is horrified to discover the next circles of hell. Especially since I was a conscious reader, informed from the very first page about what was about to happen. I felt a bit like a kinky voyeur frantically wondering if there was anything that could be done to prevent all of this from happening. Although we all know that’s impossible.

The unknown face of Lower Silesia

As a Lower Silesian inhabitant, I really like that Knedler took the trouble to investigate the crimes from exactly one hundred years ago and brings the forgotten drama to a wider audience. The crime is even mentioned on Wikipedia next to the history of the baroque palace in Wleń (where you can spend the night now), but the author has dug through many issues of the Messenger of the Karkonosze Mountains (Der Bote aus dem Riesengebirge), a journal that thoroughly described the course of the trial and sentencing of Peter Grupen. Hirschberg (Jelenia Góra), Hamburg and post-war Berlin also appear in the novel. The realities of life are outlined in a lot of detail, realistically - the reader quickly becomes aware of the plight of women. Knedler presents a detailed picture of the era, the novel is realistic and set in well-known terrain.

All in all, it's a surprisingly good reading. First of all, darkly addictive, written from the perspective of lonely victims. It is easy to imagine the feeling of both teenagers' alienation and encirclement, and to see the dramatic yet lost battle. I believe that Knedler showed the reality of the epoch very well, showing a broader socio-historical background. Like most books, this one leads to another reading that is often cited in the course of the story. Molested Ursula seeks refuge in the - ironically – Grimms’ Fairy Tales. She is looking for tools to name her monstrous experiences, and these cruel stories are a refuge for her. However, this is not a reading I would willingly reach for.

 

My grade: 8/10.

 

Author: Magda Knedler

Title: Nobody Will Believe You

Publishing House: Mando

Krakow 2021

Number of pages: 384

ISBN: 978-83-277-1854-9

Genre: novel

Stephen King, Dolores Claiborne

Piekło małego miasteczka i jego tajemnic

Niedługa (256 stron) i sprawnie napisana powieść Dolores Claiborne raz, że trzymała mnie w napięciu i niektóre sceny są plastyczne i genialne, a dwa, dotyka niezwykle istotnego tematu molestowania w rodzinie. To mroczna książka, i mimo pozornej lekkości czytania - naprawdę ponura. Tytułowa Dolores to żona Joe'go St. George'a i matka trójki dzieci: najstarszej córki Seleny, dwa lata od niej młodszego Jima i najmłodszego Pete'a. Kobieta zostaje zatrzymana przez miejscową policję pod zarzutem zamordowania swojej wieloletniej pracodawczyni, Very Donovan. Ku zaskoczeniu przesłuchujących jej stróżów prawa kobieta przyznaje się do zamordowania swojego męża Joe'go, który pod jej nieobecność molestował jej córkę. Jako że Dolores pracowała niezwykle dużo i ciężko, by utrzymać swoją gromadkę, miał ku temu sporo okazji. Kobieta wykorzystuje zbliżające się całkowite zaćmienie słońca, by zwabić go na tyły domu i uciekając przed nim ściągnąć go do starej studni. Tu następuje legendarna scena, kiedy mąż woła żonę z dna swojej pułapki: "Dooo-looooo-reeessss, ty ssssuko!", a potem, jako że udało mu się wspiąć po ścianach studni i powoli zacząć z niej wychodzić, łapie swoją żonę za nogę i stara się ściągnąć ją w dół. Bardzo podobnie jak w Lśnieniu. 

Posłuchaj co ci powiem, gówniarzu

Opowiedziana w całości pierwszoosobowo historia Dolores to niezwykły zapis historii życia niezwykle pracowitej, ale również uważnej kobiety, która ma jasno określone priorytety i nie oszukuje sama siebie. Jej małżeństwo okazuje się fikcją, mąż pijakiem, ale jest w stanie zauważyć wszystkie zmiany zachodzące w swojej rodzinie na czas, i ocalić córkę. 

Leit motif

Już po tej mizernej próbce twórczości Kinga, z którą miałam okazję się zapoznać (Carrie, Miasteczko Salem, Sklepik z marzeniami, Dolores Claiborne) widzę pewne spójne, przewijające się przez jego twórczość motywy i wątki. Uważam, że bohaterki u Kinga są naprawdę dużo ciekawsze niż bohaterowie (Carrie i jej matka, cierpiąca na artretyzm Polly Chalmers ze Sklepiku z marzeniami, czy wreszcie dwie silne i broniące swoich rodzin kobiety z DC - tytułowa bohaterka i jej pracodawczyni, Vera Donovan). Postaci kobiece są dobrze, wnikliwe przedstawione, zazwyczaj każda mówi wyraźnym, unikatowym (choć czasami przegadanym) głosem. Nierzadko King wplata inne rodzaje narracji w swoje historie - np. wycinki prasowe (Carrie, DC).

King potrafi budować napięcie - scena ze studnią i wyskakującą z niej zachłanną ręką - absolutnie przerażająca! Lśnienia nie czytałam, ale widziałam film Kubricka, i podobieństwa nasuwały mi się samoistnie. Muszę też przyznać, że nie lubię oglądać horrorów, bo są dla mnie po prostu zbyt straszne, a czytanie ich uruchamia moją wyobraźnię do akceptowalnych poziomów, nie ponad. 

Jeszcze tu wrócę

Podsumowując: solidna porcja dobrze napisanej rozrywki. Nie sądzę żebym wróciła te tej samej książki, ale mam jeszcze z czego wybierać - na 2019 mistrz horroru jest autorem 63 powieści i kilkunastu zbiorów opowiadań. To samo w sobie jest przerażające!

Moja ocena: 7/10


Stephen King, Dolores Claiborne
Wydawnictwo Albatros A. Kuryłowicz
Warszawa 2006
Tłumaczenie: Tomasz Mirkowicz
ISBN: 978-83-7359-384-8

_____________________________________________________________________

The hell of a small town and its secrets

The short (256 pages) and efficiently written novel Dolores Claiborne not only kept me in suspense with vivid and brilliant scenes, but also touched the extremely important topic of family harassment. This is a dark book, and despite being an apparent easy read -  it is really gloomy. The title Dolores is the wife of Joe St. George and a mother of three children: the eldest daughter Selena, two years younger Jim and the youngest Pete. The woman is detained by the local police on the charge of murdering her longtime employer Vera Donovan. To the surprise of the law enforcement officers that are questioning her, she confesses to the murder of her husband Joe, who in her absence had molested her daughter. As Dolores worked unusually hard to provide for her family, he had many opportunities to do so. The woman uses the approaching total sun eclipse to lure him to the back of the house and further to the old well. Here comes the legendary scene, when the husband calls his wife from the bottom of his trap: "Dooo-looooo-reeessss, you bitch!", And then, as he managed to climb the walls of the well and slowly start to leave it, he grabs his wife by her ankle and tries to pull her down. The resemblance to The Shining with "Honey, I'm home" is striking.

Listen to what I tell you, you piece of shit

The novel is narrated in the first person, as Dolores shares her extraordinary record her life story of an extremely hard-working but also attentive woman who has clearly defined priorities and does not deceive herself. Her marriage turns out to be fiction, her husband is a drunkard, but she is able to notice all the changes occurring in her family in time, and save her daughter.

Leit motif

Already after this meager sample of King's work, which I had the opportunity to familiarize myself with (Carrie, Salem's Lot, Needful Things, Dolores Claiborne), I can see some consistent motifs and threads running through his work. I think King's heroines are really much more interesting than heroes (Carrie and her mother, Polly Chalmers suffering from arthritis  from Needful Things, and finally two strong women defending their families from DC - the title heroine and her employer, Vera Donovan). Female characters are well presented, insightful, usually each speaks in a clear, unique (though sometimes over-talked) voice. It is not uncommon for King to incorporate other types of narrative into his stories - e.g. press clippings (Carrie, DC).

King can build tension - a scene with a well and a greedy hand popping out of it - absolutely terrifying! I didn't read The Shining, but I saw Kubrick's movie, and the similarities came to me spontaneously. I must admit that I don't like watching horror movies because they are just too scary for me, and reading them triggers my imagination to acceptable levels, not over.

I'll be back

To sum up: a solid portion of well-written entertainment. I don't think I would come back to the very book itself, but I still have a lot to choose from - for 2019 the master of horror is the author of 63 novels and several collections of stories. This is scary in itself!

My rating: 7/10


Author: Stephen King
Title: Dolores Claiborne
Publishing House: Wydawnictwo Albatros A. Kuryłowicz 
Warsaw 2006
Translation: Tomasz Mirkowicz
ISBN: 978-83-7359-384-8