Uparcie utknęłam z tą książką na niemal dwa tygodnie. Czy było warto? Nie wiem. To z pewnością bardzo wymagająca lektura, wieloaspektowe filozoficzne rozważania o naturze fotografii, których nie da się czytać wieczorem w łóżku, po męczącym dniu. Bez pełnego skupienia nie da się skorzystać z tej książki w pełni.
Susan
Sontag zawsze aktualna
O fotografii to zbiór esejów publikowany w The New York Review w latach 1973-1977, a w formie książkowej wydany właśnie w roku 1977. Dla mnie książka zawierała wiele cennych i skłaniających do namysłu spostrzeżeń i uwag, choć podanych stosunkowo mało przystępnie.
Sontag zwraca uwagę na zwiazek fotografii i turystyki. Nowa przestrzeń, oglądana za pośrednictwem aparatu czy telefonu komórkowego, staje się oswojona i bezpieczna. Co więcej, robienie zdjęć staje się substytutem pracy, a więc czymś znanym, co znamy dobrze. Jednocześnie robienie zdjęcia zaburza ciągłość czasu, a aparat tworzy barierę pomiędzy fotografem, a fotografowanym. Turysta zawsze pozostaje na zewnątrz, z dystansu. "W gruncie rzeczy aparat zamienia każdego człowieka w turystę wędrującego po rzeczywistości innych ludzi, a ostatecznie także po własnej," pisze autorka (s. 66).
Sontag zwraca uwagę na dwoistą naturę fotografii – może jednocześnie dokumentować rzeczywistość, zaświadczać, że coś się wydarzyło, jak i kreować świat. Ale to niejedyny dualizm, w który fotografia jest uwikłana. Sontag postrzega ją jako przeciwieństwo poznania, czyli czyste postrzeganie, ponieważ zdjęcia atomozują, rozbijają przestrzeń, uwidaczniają tylko jej fragment. Fotografia stoi również w opozycji do malarstwa – malarz konstruuje, fotograf odsłania (s.102), nie wspominając o zautomatyzowaniu procesu i powstających setkach podobnych do siebie zdjęć.
Podobnych spostrzeżeń w książce jest bardzo dużo i dobrze, że Wydawnictwo Karakter wydało ją ponownie. To wartościowa pozycja, powiedziałabym, że kanoniczna dla osób zainteresowanych fotografią. Może być zaczynkiem do dyskusji, punktem wyjścia do ciekawych rozmów o tej sztuce, pożywką dla własnych myśli. Skomplikowany styl Sontag trochę mi przeszkadzał (a zapewnie mnie po prostu przerastał i trochę przez to irytował). Koniecznie trzeba też wspomnieć o całym katalogu nazwisk ważnych fotografów – dla mnie źródło niepoliczalnych odkryć pięknych, nowatorskich, profesjonalnych zdjęć. To także niezaprzeczalna wartość tej książki. Dlatego warto ją chociaż przekartkować.
Susan Sontag, O
fotografii
Wydawnictwo Karakter
Kraków 2009
Tłumaczenie: Sławomir Magala
Liczba stron: 256
ISBN: 978-83-927366-5-3
_____________________________________________________________________
I was stubbornly stuck with this book for almost two weeks. Was it worth it? I don’t know. It is certainly a very demanding reading, multi-faceted philosophical reflections on the nature of photography that cannot be read in the evening in bed, after a busy day. Without full focus, you cannot get the most out of this book.
Susan Sontag always up to date
On Photography is a collection of essays published in The New York Review in 1973-1977, and published in book form in 1977. For me, the book contained many valuable and thought-provoking observations and remarks, although presented relatively inaccessibly.
Sontag highlights the relationship between photography and tourism. When viewed through a camera or a mobile phone, the new space becomes familiar and safe. What's more, taking photos becomes a substitute for work, and therefore something familiar that we know well. At the same time, taking a photo disturbs the continuity of time and the camera creates a barrier between the photographer and the photographed. The tourist always remains outside, at a distance. ‘In fact, the camera turns every person into a tourist wandering around the reality of other people, and ultimately also on his own,’ writes the author (p. 66).
Sontag draws attention to the dual nature of photography - it can simultaneously document reality, testify that something happened, and at the same time create the world. But this is not the only dualism in which photography is entangled. Sontag perceives it as the opposite of cognition, i.e. pure perception, because the photos atomize, break up space, revealing only a fragment of it. Photography is also in opposition to painting - the painter constructs, the photographer reveals (p. 102), not to mention the automation of the process and the resulting hundreds of pictures similar to each other.
There are many similar observations in the book and it is good that the Karakter publishing house has re-issued it. This is a valuable item, I would say canonical for those interested in photography. It can be a starting point for discussions, and a fuel for one’s own thoughts. The complicated style of Sontag disturbed me a bit (and probably just overwhelmed me and irritated me a bit). It is also necessary to mention the entire catalog of names of important photographers - for me, a source of innumerable discoveries of beautiful, innovative, professional photos. This is also the undeniable value of this book. That is why it is worth at least fanning it.
My rating: 7/10.
Author: Susan Sontag
Title: On Photography
Publishing House: Karakter
Krakow 2009
Translation: Sławomir Magala
Number of pages: 256
ISBN: 978-83-927366-5-3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz