Jeszcze od czasów liceum marzyłam o wycieczce koleją transsyberyjską wgłąb Rosji. Prawie się w tym roku udało, ale jak wiadomo - prawie robi wielką różnicę. A skoro prawie, to musiałam sobie jakoś to niepowodzenie zrekompensować i tak pojawiła się książka Piotra Milewskiego "Transsyberyjska", czyli zapis z jego podróży od Warszawy, przez Petersburg, Moskwę, Jekaterynburg, Nowosybirsk, Krasnojarsk, Irkuck aż po Władywostok i dalej do Japonii.
Książka łączy w sobie przewodnik, zapis historii Rosji oraz relację z podróży w tonie lekko melancholijnym (który naznacza również inną książkę Milewskiego "Dzienniki japońskie").
Po wyjeździe z Petersburga czuć dreszczyk podniecenia, jakie zna każdy podróżnik, gdy zaczyna się jego przygoda, jak sam ją autor nazywa - "voyage principal". A przygotowany do tej podróży jest Milewski bardzo dobrze i pomiędzy rozdziałami o miastach, które odwiedza, snuje ciekawą historię powstawania Kolei Transsyberyjskiej i osób za nią odpowiedzialnych, np. Siergieja Juliewicza Wittego czy cara Aleksadra III. Czuć ogrom literatury i źródeł, do których trzeba było dotrzeć, by relacja ta była taka niewymuszona i pełna ciekawych szczegółów. Moskwę Milewski zwiedza podczas obchodów Dnia Zwycięstwa, i miasto z przygnębiającego molocha pogrążonego w strugach deszczu przez noc przemienia się w zalaną słońcem i wypełnioną ludźmi metropolię, lecz wciąż z dominującą nutą smutku.
Potem w pociągu do Jekaterynburga zaczyna się to, na co tak bardzo czekałam - spotkania z przypadkowymi współpasażerami, rozmowy z nimi przy wódce, wydarzenia, którymi przez chwilę żyje cały pociąg. W Jekaterynburgu autor znajduje nocleg u Borysa Aszurowa - towarzysza podróży - i jego dziadków. Ma okazję zobaczyć ich daczę i zapoznać się z nielekkim emeryckim życiem.
Bardzo dobrze w tej książce w miasta wpisana jest ich historia, szukanie jej śladów w ludziach i zabytkach. Opisy zwiedzanych miejsc nie są przewodnikowe, a zabarwione odbiorem zwiedzającego je człowieka, jego postrzeganiem, przygodami, anegdotami.
W Nowosybirsku pada ciekawa refleksja:
"(...) przecież nie ma chyba drugiego kraju, w którym historia tak mocno wiązałaby się z geografią,a geografia z historią. Kraju, w którym geografia mogła być tak potężnym orężem historii." (s. 159)
Znajduje to zresztą potwierdzenie w dalszej podróży, kiedy autor przemierza Syberię:
"Ktoś wcześniej tłumaczył mi, że na Syberii nie ma małych odległości. Są albo bardzo małe - szerokość podwórka, długość ścieżki od drzwi domu do studni, do chaty sąsiada, do sklepu, z jednego krańca przysiółka na drugi, albo wielkie - z Nowosybirska do Krasnojarska, z Krasnojarska do Irkucka, tysiąc, dwa, trzy tysiące kilometrów, liczone zresztą przez miejscowych nie tyle w kilometrach, ile w dniach drogi." (s. 168)
Poznaje wiele mniejszości mieszkających na dalekiej północy, między innymi Ujgurów, którzy zapraszają go na herbatę:
"Herbata jet bardzo ważna. Daje siłę, odpręża. Na herbatę zawsze musi się znaleźć czas. Przy niej jazda się nie dłuży. Temat do rozmowy zawsze się znajdzie. Ten, z którym ją pijemy, przestaje być obcy." (s. 171)
Rozmawia także z Buriatką Oksaną, która opowiada mu o swojej rodzinie i przeznaczeniu, którym jest zostanie szamanką.
Irkuck, okolice Bajkału i legenda związana z Szamańskim Kamieniem, wspomnienia innych podróżników, przygodne spotkania - wszystko nadaje książce rytm podróży koleją, niemalże słyszy się stukot kół na torach. Droga kończy się we Władywostoku.
"Najważniejsze, gdy dociera się do końca jednej drogi, to dostrzec początek następnej". (s. 294).
Kiedyś, gdy w końcu uda mi się choć częściowo zrealizować licealne marzenie, na pewno z ciekawością przeczytam książkę Milewskiego jeszcze raz. Nienachalnie przedstawiona historia budowy kolei, portrety miast i ludzi - czyta się z przyjemnością i pragnie samemu rozpocząć swoją kolejną podróż.
Piotr Milewski, Transsyberyjska
Wydawnictwo Znak
Kraków 2014
ISBN: 978-83-240-2503-9
___________________________________________________________________________
Since the time of high school, I dreamed of a trip through the Trans-Siberian railway in the depths of Russia. I have almost managed this year, but as we all know know - almost makes a big difference. And since I've almost made it, I had to somehow compensate for this failure, and so did Piotr Milewski's book Trans-Siberian has appeared, a record of his journey from Warsaw, through St. Petersburg, Moscow, Ekaterinburg, Novosibirsk, Krasnoyarsk, Irkutsk to Vladivostok and further to Japan.
The book is a combination of a guidebook, a record of the Russian history and a journey report in a slightly melancholic tone (which also marks another Milewski's book 'Japanese diaries').
After leaving St. Petersburg one can feel the thrill of an excitement that every traveler knows, when the adventure begins, as the author himself calls it - "voyage principal". And indeed, Milewski is very well prepared for this journey and in between the chapters about the cities he visits, he spins an interesting history of the formation of the Trans-Siberian Railway and people responsible for it, such as Sergey Juliewicz Witteg or Tsar Aleksander III. The reader can feel the enormity of literature and sources that the author had to read through. This gives a feeling of an unforced and interesting relation. Milewski is visiting Moscow during the celebrations of the Victory Day, and the city from a depressing moloch plunged in the pouring rain transforms itself over night into a sun-filled metropolia, but still with a dominant note of sadness.
Train's first kilometers to Yekaterinburg mark what I've been waiting for so much - meetings with random co-passengers, conversations with them over vodka, events with which the whole train lives for a moment. In Yekaterinburg, the author finds accommodation with Borys Aszurow - a traveling companion - and his grandparents. He has the opportunity to see their dacha and get acquainted with the uneasy life of Russian pensioners.
What I've liked immensely is the merge of cities histories and their reflection on the people living there and stories they have of their own. Descriptions of visited places are not like from guide books, but are colored by the reception of the visitor, his perception, adventures and anecdotes.
An interesting reflection takes place in Novosibirsk:
"(...) there is probably no other country in which history would be so closely related to geography, and geography to history, a country where geography could be such a powerful weapon of history." (p. 159)
This is confirmed by further travels, when the author crosses Siberia:
"Someone previously explained to me that there are no short distances in Siberia, but either very small - the width of the yard, the length of the path from the door of the house to the well, to the neighbor's cottage, to the store, from one end of the hamlet to the other, or enormous - from Novosibirsk to Krasnoyarsk, from Krasnoyarsk to Irkutsk, one thousand, two, three thousand kilometers, counted by locals not so much in kilometers as in days of the road. " (p. 168)
On his way the author meets many minorities living in the far north, including the Uighurs who invite him for tea:
"Tea is very important, it gives strength, relaxes, there is always time to have tea, it does not take long to drink it, the subject of conversation will always be found, the one with whom we drink it ceases to be a stranger." (p. 171)
He also talks to a Buriat Oksana, who tells him about her family and destiny, which is to become a shaman.
Irkutsk, the surroundings of Lake Baikal and the legend associated with the Shaman Stone, memories of other travelers, casual meetings - everything gives the book the rhythm of travel by rail, one can almost hear the clatter of wheels on the tracks. The road ends in Vladivostok.
"The most important thing when you reach the end of one road is to see the beginning of the next." (p. 294).
Once, when I finally manage to realize my high school dream, I will read Milewsky's book once more with curiosity. The unprecedented history of railway construction, portraits of cities and people - it reads with real pleasure and makes one wish to start the next journey already.
Author: Piotr Milewski
Title: Transsyberyjska
Publishing House Znak
Kraków 2014
ISBN: 978-83-240-2503-9
Książka łączy w sobie przewodnik, zapis historii Rosji oraz relację z podróży w tonie lekko melancholijnym (który naznacza również inną książkę Milewskiego "Dzienniki japońskie").
Po wyjeździe z Petersburga czuć dreszczyk podniecenia, jakie zna każdy podróżnik, gdy zaczyna się jego przygoda, jak sam ją autor nazywa - "voyage principal". A przygotowany do tej podróży jest Milewski bardzo dobrze i pomiędzy rozdziałami o miastach, które odwiedza, snuje ciekawą historię powstawania Kolei Transsyberyjskiej i osób za nią odpowiedzialnych, np. Siergieja Juliewicza Wittego czy cara Aleksadra III. Czuć ogrom literatury i źródeł, do których trzeba było dotrzeć, by relacja ta była taka niewymuszona i pełna ciekawych szczegółów. Moskwę Milewski zwiedza podczas obchodów Dnia Zwycięstwa, i miasto z przygnębiającego molocha pogrążonego w strugach deszczu przez noc przemienia się w zalaną słońcem i wypełnioną ludźmi metropolię, lecz wciąż z dominującą nutą smutku.
Potem w pociągu do Jekaterynburga zaczyna się to, na co tak bardzo czekałam - spotkania z przypadkowymi współpasażerami, rozmowy z nimi przy wódce, wydarzenia, którymi przez chwilę żyje cały pociąg. W Jekaterynburgu autor znajduje nocleg u Borysa Aszurowa - towarzysza podróży - i jego dziadków. Ma okazję zobaczyć ich daczę i zapoznać się z nielekkim emeryckim życiem.
Bardzo dobrze w tej książce w miasta wpisana jest ich historia, szukanie jej śladów w ludziach i zabytkach. Opisy zwiedzanych miejsc nie są przewodnikowe, a zabarwione odbiorem zwiedzającego je człowieka, jego postrzeganiem, przygodami, anegdotami.
W Nowosybirsku pada ciekawa refleksja:
"(...) przecież nie ma chyba drugiego kraju, w którym historia tak mocno wiązałaby się z geografią,a geografia z historią. Kraju, w którym geografia mogła być tak potężnym orężem historii." (s. 159)
Znajduje to zresztą potwierdzenie w dalszej podróży, kiedy autor przemierza Syberię:
"Ktoś wcześniej tłumaczył mi, że na Syberii nie ma małych odległości. Są albo bardzo małe - szerokość podwórka, długość ścieżki od drzwi domu do studni, do chaty sąsiada, do sklepu, z jednego krańca przysiółka na drugi, albo wielkie - z Nowosybirska do Krasnojarska, z Krasnojarska do Irkucka, tysiąc, dwa, trzy tysiące kilometrów, liczone zresztą przez miejscowych nie tyle w kilometrach, ile w dniach drogi." (s. 168)
Poznaje wiele mniejszości mieszkających na dalekiej północy, między innymi Ujgurów, którzy zapraszają go na herbatę:
"Herbata jet bardzo ważna. Daje siłę, odpręża. Na herbatę zawsze musi się znaleźć czas. Przy niej jazda się nie dłuży. Temat do rozmowy zawsze się znajdzie. Ten, z którym ją pijemy, przestaje być obcy." (s. 171)
Rozmawia także z Buriatką Oksaną, która opowiada mu o swojej rodzinie i przeznaczeniu, którym jest zostanie szamanką.
Irkuck, okolice Bajkału i legenda związana z Szamańskim Kamieniem, wspomnienia innych podróżników, przygodne spotkania - wszystko nadaje książce rytm podróży koleją, niemalże słyszy się stukot kół na torach. Droga kończy się we Władywostoku."Najważniejsze, gdy dociera się do końca jednej drogi, to dostrzec początek następnej". (s. 294).
Kiedyś, gdy w końcu uda mi się choć częściowo zrealizować licealne marzenie, na pewno z ciekawością przeczytam książkę Milewskiego jeszcze raz. Nienachalnie przedstawiona historia budowy kolei, portrety miast i ludzi - czyta się z przyjemnością i pragnie samemu rozpocząć swoją kolejną podróż.
Piotr Milewski, Transsyberyjska
Wydawnictwo Znak
Kraków 2014
ISBN: 978-83-240-2503-9
___________________________________________________________________________
Since the time of high school, I dreamed of a trip through the Trans-Siberian railway in the depths of Russia. I have almost managed this year, but as we all know know - almost makes a big difference. And since I've almost made it, I had to somehow compensate for this failure, and so did Piotr Milewski's book Trans-Siberian has appeared, a record of his journey from Warsaw, through St. Petersburg, Moscow, Ekaterinburg, Novosibirsk, Krasnoyarsk, Irkutsk to Vladivostok and further to Japan.
The book is a combination of a guidebook, a record of the Russian history and a journey report in a slightly melancholic tone (which also marks another Milewski's book 'Japanese diaries').
After leaving St. Petersburg one can feel the thrill of an excitement that every traveler knows, when the adventure begins, as the author himself calls it - "voyage principal". And indeed, Milewski is very well prepared for this journey and in between the chapters about the cities he visits, he spins an interesting history of the formation of the Trans-Siberian Railway and people responsible for it, such as Sergey Juliewicz Witteg or Tsar Aleksander III. The reader can feel the enormity of literature and sources that the author had to read through. This gives a feeling of an unforced and interesting relation. Milewski is visiting Moscow during the celebrations of the Victory Day, and the city from a depressing moloch plunged in the pouring rain transforms itself over night into a sun-filled metropolia, but still with a dominant note of sadness.
Train's first kilometers to Yekaterinburg mark what I've been waiting for so much - meetings with random co-passengers, conversations with them over vodka, events with which the whole train lives for a moment. In Yekaterinburg, the author finds accommodation with Borys Aszurow - a traveling companion - and his grandparents. He has the opportunity to see their dacha and get acquainted with the uneasy life of Russian pensioners.
What I've liked immensely is the merge of cities histories and their reflection on the people living there and stories they have of their own. Descriptions of visited places are not like from guide books, but are colored by the reception of the visitor, his perception, adventures and anecdotes.
An interesting reflection takes place in Novosibirsk:
"(...) there is probably no other country in which history would be so closely related to geography, and geography to history, a country where geography could be such a powerful weapon of history." (p. 159)
This is confirmed by further travels, when the author crosses Siberia:
"Someone previously explained to me that there are no short distances in Siberia, but either very small - the width of the yard, the length of the path from the door of the house to the well, to the neighbor's cottage, to the store, from one end of the hamlet to the other, or enormous - from Novosibirsk to Krasnoyarsk, from Krasnoyarsk to Irkutsk, one thousand, two, three thousand kilometers, counted by locals not so much in kilometers as in days of the road. " (p. 168)
On his way the author meets many minorities living in the far north, including the Uighurs who invite him for tea:
"Tea is very important, it gives strength, relaxes, there is always time to have tea, it does not take long to drink it, the subject of conversation will always be found, the one with whom we drink it ceases to be a stranger." (p. 171)
He also talks to a Buriat Oksana, who tells him about her family and destiny, which is to become a shaman.
Irkutsk, the surroundings of Lake Baikal and the legend associated with the Shaman Stone, memories of other travelers, casual meetings - everything gives the book the rhythm of travel by rail, one can almost hear the clatter of wheels on the tracks. The road ends in Vladivostok.
"The most important thing when you reach the end of one road is to see the beginning of the next." (p. 294).
Once, when I finally manage to realize my high school dream, I will read Milewsky's book once more with curiosity. The unprecedented history of railway construction, portraits of cities and people - it reads with real pleasure and makes one wish to start the next journey already.
Author: Piotr Milewski
Title: Transsyberyjska
Publishing House Znak
Kraków 2014
ISBN: 978-83-240-2503-9
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz