W poszukiwaniu straconego czasu i nieistniejącego już świata
Twórczość Patricka Modiano nie jest łatwa, a lektura wymaga naprawdę dużego skupienia. Mimo, że jego książki zazwyczaj nie są długie, czyta się je powoli, niemal z mozołem. Zaczynałam czytać powieść trzykrotnie, bo pokonywał mnie pierwszy, retrospektywny rozdział.
Willa Triste to opowieść trzydziestolatka, który stara się zrekonstruować swoje wakacje sprzed 12 lat. To historia pewnego upalnego lata w znanym uzdrowisku we Francji tuż przy granicy ze Szwajcarią, nad jeziorem. Co ważne, mimo wielu punktów orientacyjnych, nie udało mi się wskazać konkretnej lokalizacji na mapie, to raczej idea uzdrowiska z lat 50-tych. W powietrzu unosi się woń konfliktu zbrojnego (wojna Algierii o niepodległość), a młody mężczyzna, Victor, szuka tu schronienia po ucieczce z Paryża. 18-latek nie chce być wcielony do wojska i żyje przyczajony, ukryty. W hotelu poznaje niewiele od siebie starszą początkującą aktorkę Yvonne, która jest dla niego tajemnicą. Pomiędzy dwójką wywiązuje się romans, ale to Victor jest stroną bardziej zaangażowaną. Dookoła pary orbituje osteopata, doktor René Meinthe, homoseksualista i przypuszczalnie tajniak pracujący dla rządu.
Zagubienie w odmętach pamięci
W książce niewiele się dzieje i to nie warstwa fabularna jest najważniejsza w utworze. Na pierwszy plan wysuwa się upływ czasu i usiłowania dojścia do prawdy. Bohater z samego początku nie może przypomnieć sobie nazwiska ukochanej i z okruchów pamięci stara się odtworzyć wydarzenia tamtego lata. Przestrzeń jest oniryczna, niedokładnie nakreślona, nie ma wyraźnej topografii miasta. Wszystko przez zawodność pamięci, która płata narratorowi przykre figle i nakłada na wydarzenia z przeszłości grubą zasłonę, przez którą można tylko podejrzeć przeszłe wydarzenia.
"Tym co sprawia, że czyjeś zniknięcie odczuwa się jeszcze boleśniej, są pewne hasła, których się niegdyś używało, które raptem stają się puste i bezużyteczne" (s. 223).
Zaryzykowałabym również twierdzenie, że to książka o utraconych możliwościach. Victor rozważał w pewnym momencie oświadczenie się Yvonne, ale idealna okazja przepadła. Te niewykorzystane momenty definiują nasze życie równie mocno, ja te wykorzystane. "Ten wieczór mógł stać się początkiem nowego życia" (s. 198) - rozmyśla Victor, zastanawiając się, czemu się tak nie stało.
To druga książka Modiano, którą przeczytałam. Francuski Noblista ma zdecydowanie swój styl i pewien wachlarz tematów, w którym się porusza. Nie są to lektury lekkostrawne, ale niestety są łatwozapominalne. Jakby tematyka książek mimowolnie zamazywała je w pamięci czytelnika. Autosugestia?
Moja ocena: 5.5/10
Patrick Modiano, Villa Triste
Wydawnictwo Znak
Kraków 2014
Tłumaczyła: Joanna Polachowska
ISBN: 978-83-240-3269-3
________________________________________________________________________
In search of lost time and a non-existent world
The works of Patrick Modiano are not easy, and reading requires a lot of focus. Although his books are usually not long, they are a slow read, almost with tiredness. I began to read the novel three times, because the first retrospective chapter has defeated me.
Villa Triste is a story of a thirty-year-old who is trying to reconstruct his vacation from 12 years ago. This is the story of a hot summer in a well-known health resort in France, near the Swiss border, by the lake. Importantly, despite many landmarks, I was unable to identify a specific location on the map, it is rather the idea of a spa from the 1950s. There is a scent of armed conflict in the air (Algeria's war for independence), and a young man, Victor, is seeking refuge here after escaping from Paris. The 18-year-old does not want to be drafted into the army and lives crouching, hidden. At the hotel, he meets a little older beginner actress Yvonne, who is a mystery to him. There is an affair between the two, but Victor is the more involved party. Around the pair orbits the osteopath, Dr. René Meinthe, a homosexual and presumably an undercover agent working for the government.
Lost in the depths of memory
There is not much going on in the book, and it is not the story layer that is the most important in the book. In the foreground comes the passage of time and attempts to reach the truth. The hero at the very beginning can not recall the name of his beloved and tries to recreate the events of that summer with the crumbs of memory. The space is dreamy, imprecisely outlined, there is no clear topography of the city. All because of the unreliability of memory, which plays tricks to the narrator and imposes a thick veil on the past events.
"What makes someone else disappear even more painfully are certain phrases that were once used, which suddenly become empty and useless" (p. 223).
I would also risk saying that this is a book about lost opportunities. Victor at some point considered to propose to Yvonne, but the perfect opportunity is gone. These unused moments define our lives as much as the used ones. "This evening could be the beginning of a new life" (p. 198) - Victor muses, wondering why it did not happen.
This is Modiano's second book I've read. The French Nobel Prize winner definitely has his style and a range of topics which he touches. His works are not readily digestible, but unfortunately they are easy to be forgotten. As if the subject matter of the books involuntarily blurred them in the reader's memory. Autosuggestion?
My rating: 5.5 / 10
Author: Patrick Modiano
Title: Villa Triste
Publishing House: Wydawnictwo Znak
Krakow 2014
Translated by: Joanna Polachowska
ISBN: 978-83-240-3269-3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz