Za siedmioma górami, za siedmioma lasami
Było sobie lustrzane królestwo Andulan, które tak naprawdę było więzieniem (choć oczywiście nikt o tym nie wiedział). Jego władca, król Randall, miał jedną jedyną córkę. I tu bajka się kończy. Córka nie była bowiem piękna jak w bajkach, nie była również pierwszym dzieckiem króla - po prostu inne nie przeżyły porodu. Wiola jest za to ciekawska i inteligentna, oraz emocjonalna jak każde dziecko. Mieszka za to we wspaniałym, naprawdę magicznym pałacu, który kryje w sobie wiele zagadek, ma pomieszczenia, które zmieniają swoje wymiary i ukrywają się przed niepowołanymi oczami. Zupełnie, jakby pałac żył... (Czyli przypomina trochę Hogwart).
There was a mirror kingdom of Andulan, which was really a prison (though of course no one knew it). Its ruler, King Randall, had one only daughter. And here the fairy tale ends. The daughter was not beautiful like in fairy tales, and she was also not the first child of the king - the other ones just did not make it through the birth. Violet is curious and intelligent, and emotional like any child is. She lives in a wonderful, truly magical palace, which hides many puzzles, has rooms that change their dimensions and hide from unwanted looks. It's like the palace is alive ... (So it looks a bit like Hogwarts).
Nybbas is the thirteenth god, devoid of heart himself for his cruelty and imprisoned in the palace where Violet lives. He uses mirrors to communicate with people and gain power. Initially, he manages to make friends with Violet and give her a new, though quite absurd body. In her heart the girl dreams of being a "real" and thus beautiful princess. Therefore, after the transformation, she looks like the pictures from the books - her feet are so small that she constantly trips, her hair is so heavy that her scalp burns, her hands are unable to do any work because of the weakness of the muscles - but she is beautiful, strikingly beautiful, just as she wanted. Nobody recognizes her, though her voice remains the same.
Like in Harry Potter, you can't say the name of the Evil One, because with every utterance he accumulates power. His name makes him stronger and increases the bond with the person who dares to pronounce it.
The book is wise and tries to show first the value of friendship and courage, and secondly the need to tell stories. I admit, however, that it was a bit ... boring for me. It didn't keep me in suspense, was a bit too long and in a way academic. However, it is worth reading and the educational value is definitely high.
Było sobie lustrzane królestwo Andulan, które tak naprawdę było więzieniem (choć oczywiście nikt o tym nie wiedział). Jego władca, król Randall, miał jedną jedyną córkę. I tu bajka się kończy. Córka nie była bowiem piękna jak w bajkach, nie była również pierwszym dzieckiem króla - po prostu inne nie przeżyły porodu. Wiola jest za to ciekawska i inteligentna, oraz emocjonalna jak każde dziecko. Mieszka za to we wspaniałym, naprawdę magicznym pałacu, który kryje w sobie wiele zagadek, ma pomieszczenia, które zmieniają swoje wymiary i ukrywają się przed niepowołanymi oczami. Zupełnie, jakby pałac żył... (Czyli przypomina trochę Hogwart).
Mała Wiola, której bardzo brakowało rodzeństwa, szybko znalazła sobie przyjaciela w postaci Demetriusa, syna opiekuna zwierząt w pałacu. Dzieciaki są nierozłączne aż do momentu śmierci matki dziewczynki, królowej Rose. Rozżalona dziewczynka obraża się bowiem na cały świat za swoją krzywdę i udaje jej się znieważyć nawet smoka.
Bajka bez smoka się nie liczy
Smok jest postacią kluczową. Jest stary i kaleki (a więc nie jak większość smoków) i ukrywa się w górach przed niewolą. Jego serce pozostaje zakopane w sekretnym miejscu, które zna tylko on. Smok nie wie, że tylko włożenie mu serca na miejsce może go uleczyć fizycznie i przeobrazić w istotę odważną, aktywną i kompletną. Rozdzielenie smoka od jego serca to efekt dawnej tradycji i działania złego czarodzieja Nybbasa, który dzięki temu zabiegowi uwięził smoki w lustrzanej krainie.
Nybbas to trzynasty bóg, za swoje okrucieństwa pozbawiony serca i uwięziony w pałacu, w którym mieszka Wiola. Posługuje się on lustrami, by komunikować się z ludźmi i wracać do władzy. Początkowo udaje mu się zaprzyjaźnić z Wiolą i nadać jej nową, aczkolwiek dość absurdalną postać. Dziewczynka w głębi serca marzy o tym, żeby być "prawdziwą" -a więc piękną - księżniczką. Dlatego po przemianie wygląda jak na obrazkach z książek - ma tak drobne stopy, że ciągle się przewraca, włosy tak ciężkie, że piecze ją skóra głowy, ręce niezdolne do jakiejkolwiek pracy przez słabość mięśni - ale jest piękna, uderzająco piękna, tak jak pragnęła. Nikt jej jednak nie poznaje, choć głos ma taki sam.
Wiadomo, jak historia się potoczy - dziewczynka wespół ze smokiem zwycięży podłego boga, przy okazji wyzwalając swój lud z niewoli, nauczy się panować nad emocjami i - co już nie takie oczywiste - odzyska swoją dawną, nieperfekcyjną postać.
Słowa stwarzają rzeczywistość
Niczym w Harrym Potterze imienia Złego nie można wymawiać, bo z każdym nazwaniem go gromadzi on moc. Jego imię go stwarza i sprawia, że wzrasta więź z osobą, która ośmiela się to imię wymawiać.
Nie jest to jednak jedyna moc słów. Mogą one również zaczarować słuchaczy, przenieść ich do innej rzeczywistości, dać odpocząć, wzbudzić emocje. Dlatego podczas nieobecności króla jego zastępcą zostaje opowiadacz historii, Cassian. Nie zdaje on sobie jednak sprawy, że historie, które snuje, dyktuje mu podczas snu Nybbas.
Lustra pokazują to, co ludzie chcieliby widzieć, wzmacniają ich próżność i zapatrzenie w siebie, niszczą wrażliwość na innych. Są oknem na świat dla uwięzionego w pałacu Nybbasa i stają się źródłem jego władzy. Wiola zauważa to dość szybko i odwraca je lub tłucze, kiedy tylko może. Filozoficzny wymiar książki da się odczytać - bardzo optymistycznie - następująco - zło jest odbiciem dobrego świata stworzonego przez 12 uzupełniających się bogów, z których każdy stworzył swoją własną, niepowtarzalną krainę. Nybbas jest tylko krzywym odbiciem, które wypacza rzeczywistość. Sztuka polega na tym, by to wypaczenie dostrzec. Drugim przesłaniem książki jest potęga miłości - smok mógł zostawić umierającą Wiolę, ale nie zrobił tego, bo zatrzymała go miłość. Jak sam zauważa, miłość to również forma niewoli, ale różnica polega na tym, że bierzemy ją na siebie dobrowolnie.
I żyli długo i szczęśliwie
Książka jest mądra i stara się pokazać po pierwsze wartość przyjaźni i odwagi, a po drugie konieczność opowiadania historii. Przyznam jednak, że była dla mnie odrobinę... nudna. Nie trzymała mnie w napięciu, była trochę za długa i w pewien sposób akademicka. Warta jest jednak przeczytania, a walory edukacyjne ma zdecydowanie wysokie.
Moja ocena: 6/10
Kelly Barnhill, Iron Hearted Violet
Publishing House: Little, Brown and Company
New York Boston 2014
978-0-316-05675-5
__________________________________________________________________
There never was a story that didn't go down better with tea.
(p.26)
Behind seven mountains, behind seven forests
There was a mirror kingdom of Andulan, which was really a prison (though of course no one knew it). Its ruler, King Randall, had one only daughter. And here the fairy tale ends. The daughter was not beautiful like in fairy tales, and she was also not the first child of the king - the other ones just did not make it through the birth. Violet is curious and intelligent, and emotional like any child is. She lives in a wonderful, truly magical palace, which hides many puzzles, has rooms that change their dimensions and hide from unwanted looks. It's like the palace is alive ... (So it looks a bit like Hogwarts).
Little Violet, who is very much lacking siblings, quickly found a friend in Demetrius, son of the animal caretaker in the palace. The kids are inseparable until the death of the girl's mother, Queen Rose. The resentful girl is angry at the unjust world and manages to insult even a dragon.
A fairy tale without a dragon doesn't count
The dragon is the key character. He is old and crippled (and therefore not like most dragons) and hides in the mountains from captivity. His heart stays buried in a secret place only he knows. The dragon does not know that only putting his heart back can heal him physically and transform him into a brave, active and complete being. Separating the dragon from his heart is the result of ancient tradition and the action of the evil wizard Nybbas, who trapped dragons in the mirror land thanks to this operation.
Nybbas is the thirteenth god, devoid of heart himself for his cruelty and imprisoned in the palace where Violet lives. He uses mirrors to communicate with people and gain power. Initially, he manages to make friends with Violet and give her a new, though quite absurd body. In her heart the girl dreams of being a "real" and thus beautiful princess. Therefore, after the transformation, she looks like the pictures from the books - her feet are so small that she constantly trips, her hair is so heavy that her scalp burns, her hands are unable to do any work because of the weakness of the muscles - but she is beautiful, strikingly beautiful, just as she wanted. Nobody recognizes her, though her voice remains the same.
It is known how the story will unfold - the girl, together with the dragon, will conquer the vile god, free her people from captivity, learn to control her emotions and - which is not so obvious - regain her former, imperfect form.
Words create reality
Like in Harry Potter, you can't say the name of the Evil One, because with every utterance he accumulates power. His name makes him stronger and increases the bond with the person who dares to pronounce it.
However, this is not the only power of words. They can also enchant listeners, transfer them to a different reality, give them rest and arouse emotions. That is why during the king's absence, the storyteller Cassian becomes his deputy. He does not realize, however, that the stories he tells are dictated to him in sleep by Nybbas.
Also the means chosen by Nybbas for communication are not random. Mirrors show what people would like to see, strengthen their vanity and self-confidence, destroy their sensitivity to others. They are a window to the world for Nybbas imprisoned in the palace and become the source of his power. Wiola notices it rather quickly and turns them backwards or breaks them whenever she can.
The philosophical dimension of the book can be read - very optimistically - as follows - evil is a reflection of a good world created by the twelve complementary gods, each of whom created their own unique land. Nybbas is just a crooked reflection that distorts reality. The trick is to see this distortion. The second message of the book is the power of love - the dragon could leave dying Wiola, but he did not, because love stopped him. As he notes, love is also a form of slavery, but all the difference is that he accepted it voluntarily.
And they lived happily ever after
The book is wise and tries to show first the value of friendship and courage, and secondly the need to tell stories. I admit, however, that it was a bit ... boring for me. It didn't keep me in suspense, was a bit too long and in a way academic. However, it is worth reading and the educational value is definitely high.
My rating: 6/10
Author: Kelly Barnhill
Title: Iron Hearted Violet
Publishing House: Little, Brown and Company
New York Boston 2014
978-0-316-05675-5
